برندهای مد باید پایداری را تمرین کنند
جامه پوش: صنعت مد در حال ایجاد تهدیدی از نظر تولید مقدار زیادی زباله جامد، آلودگی آب و انتشار گازهای گلخانه ای است. علاوه بر این، کارگران در مواقعی در معرض مواد خطرناک، دستمزدهای ناعادلانه پرداخت شده و ساعات کار طولانی قرار دارند.
با این حال، در سال های اخیر، پایداری به یکی مهمترین بحث های صنعت نساجی جهان تبدیل شده است. در حال حاضر بسیاری از برندهای مد در حال دست زدن به ابتکاراتی هستند تا محصولات خود را به عنوان مد پایدار معرفی کنند، در حالی که برخی دیگر نقش حیاتی گنجاندن پایداری در مدل کسب و کار خود را نادیده می گیرند.
این برندها عمدتاً بر تولید مجموعههایی برای پاسخگویی به روندهای در حال تغییر و استفاده از مواد و فرآیندهای متداول تمرکز میکنند، اما یک یا دو کلکسیون خود را به عنوان مجموعههای آگاهانه یا سبز بیشتر در معرض دید قرار میدهند.
برخی کارشناسان صنعت نساجی این را به عنوان دور زدن مشتری و یا شستشوی سبز تلقی می کنند، اصطلاحی که به ادعاهای نادرست، مبهم و گمراه کننده یک شرکت در مورد سازگاری با محیط زیست محصولاتش اشاره دارد. در واقع این نوع شرکت ها بدون اصلاحات اساسی در پروسه تولید فقط ظاهر و پوسته ای موجه برای خود ایجاد می کنند و به دنبال بهره برداری از مزایا و جنبه های تبلیغاتی تولید سبز هستند.
برخی از برندها فقط از درصد کمی از پنبه ارگانیک یا پلی استر بازیافتی در ترکیب پارچه استفاده می کنند و محصول خود را 100 درصد پایدار معرفی می کنند. بنابراین، اختلاف زیادی در مقوله مد پایدار بین کارشناسان وجود دارد که باید توسط شرکت های معتبر و قابل اعتماد با ارزیابی شرکت های فعال در بخش مد و فشن تحت جنبههای مختلف پایداری برطرف شود.
در عین حال، برندهای زیادی وجود دارند که ابتکاراتی را برای رسیدگی به مسئله اساسی جدی ناپایداری در مدل کسب و کار خود به طرق مختلف انجام می دهند. با درک مفهوم مدل کسب و کار بر نتیجه کلی، برندها می توانند بسیاری از فرآیندها و رویه ها را که منجر به افزایش ردپای کربن می شوند حذف کنند.
خوشبختانه، برخی از طراحان لباس و فشن ابتکار عمل را به دست گرفته اند و با در نظر گرفتن پایداری در مدل کسب و کار خود، راه حل های بسیار خلاقانه ای را در اختیار تولید کنندگان قرار می دهند تا با رعایت اصول زیبایی شناختی و ترندهای بازار تولیدات سبز و دوستدار محیط زیستی تولید کنند که هم به راحتی قابل بازیافت و بازگشت به طبیعت باشند و هم ضرری برای مصرف کنندگان نهایی و خریداران نداشته باشد.
پایداری را می توان در سطوح مختلف سیستم مد از نظر موارد زیر گنجاند:
• استفاده از مواد اولیه
• استفاده از نیروی کار
• استفاده از تکنولوژی و فرآیندها
• بسته بندی و ارتقاء محدوده محصول
• توزیع محصولات
• پس از استفاده از محصول مانند مراحل جمع آوری و بازیافت و غیره.
برندهای آگاه می توانند پایداری را با موارد زیر تضمین کنند:
• استفاده کمتر از مواد اولیه دست اول و نو در فرآیند تولید
• عدم استفاده از آفت کش ها، مواد شیمیایی مضر در تولید الیاف
• عدم استفاده از مواد، فرآیند یا تکنولوژی های خطرناک
• عدم هدر دادن مواد در تمامی مراحل تولید
• عدم استفاده از پلاستیک در بسته بندی
• بیمه سلامت و پرداخت دستمزد عادلانه به نیروی کار
• تولید نکردن لباس های مد روز و لباس های اندازه خاص
• استفاده مجدد از فاضلاب و مواد دفع شده
• استفاده از مهارت ها و مواد محلی موجود
• استفاده از مواد بازیافتی مانند پنبه بازیافتی، پلی استر بازیافتی و غیره.
سطح آگاهی و حساسیت مصرف کنندگان نقش بسیار مهمی در حصول اطمینان از برندها دارند تا آنها مجبور شوند با رعایت استانداردهای به روز و قوانین موجود به طور فعال در تولید محصولات سبز و پایدار نقش خود را ایفا کنند. این آگاهی به همان اندازه از طرف تولید کنندگان نیز مورد نیاز است.
مواردی که مصرف کنندگان کالاهای نساجی و پوشاک باید دنبال کنند:
• لباس و پوشاک کمتری خریداری کنند
• خرید پوشاک دست دوم در جامعه تبلیغ شود
• برخی لباس ها مانند لباس عروس را می توانید به صورت اجاره ای تهیه کنید
• لباس های سفارشی برای خود بپوشید
• پوشاک مد کلاسیک بادوام، ماندگار و طولانی را انتخاب کنید هرچند کمی هم گران باشد در طولانی مدت به سود شماست.
• لباس های قدیمی را به خیریه ها و نیازمندان اهدا کنید
• لباس های خود را تا حد امکان با افرادی از فامیل و دوستان که با دغدغه های محیط زیستی شما همسان هستند عوض کنید
• فروش لباس های قدیمی در برخی سایت های اینترنتی
• لباس ها را تا حد امکان مراقبت و تعمیر کنید، و مورد استفاده مجدد و چرخه مجدد کنید و مثلا تنها با یک سوراخ کوچک قابل رفو دور نیندازید.
می توان نتیجه گرفت که اتخاذ ابتکارات کوچکتر و ساده تر هم از سوی مصرف کنندگان و هم از سوی برندها می تواند راه درازی در حفاظت از کره زمین داشته باشد.