جامه پوش: تاریخ پوشاک، بخشی از تاریخ تمدن است که در آن از تحولات، شکل و فرم لباس از زمان‌های دور تاکنون گفتگو می‌کند و این تحولات با تحولات دیگر تاریخی، اجتماعی و معیشتی مردم ارتباط مستقیم دارند.
در هر حال، منشأ لباس هرچه باشد نکته آن است که استفاده از لباس یک ضرورت است منتهی در هر موقعیتی، یکی از ضرورت‌ها یا وجوه زیبایی‌شناسی و یا حفاظت در مقابل طبیعت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
به طور کلی پوشاک را می‌توان از جنبه‌های زیر تحلیل کرد:
پوشاک به مثابه هنر: عناصر شکل‌گیری یک هنر اعم از رنگ، بافت، شکل، عناصر بصری چون نقطه، خط، سطح و حجم است که لباس هم به عنوان یکی از شاخه‌های هنرهای تجسمی در مقام هنر شناخته شده است.
پوشاک به مثابه زبان ارتباطی: از گذشته‌های دور به عنوان عنصری برای ارتباط برقرار کردن با محیط اطراف مورد استفاده و پذیرش قرار گرفت و نشانگر جایگاه فردی و اجتماعی افراد است.
پوشاک به مثابه شناسه هویت‌ساز: بر اساس تاریخی که در خود جای داده، دارای اصالت و هویت فرهنگی، تاریخی، ملی و قومی است.
رابطه لباس با فرهنگ: پوشاک با فرهنگ، شغل، شرایط اقلیمی و دین رابطه مستقیم دارد.
مفهوم‌سازی رنگ‌ها: روانشناسی رنگ‌ها از دوره نوسنگی تا به امروز حضور پررنگی داشته و رنگ‌ها بر حسب فرهنگ، موقعیت اجتماعی، باورها، اعتقادات و دین مفهوم پیدا می‌کردند.
تغییر و تنوع در پوشاک: اگر جامعه‌شناسی مد را از منظر انسانی در هرم پنج طبقه مازلو (هرم سلسله‌مراتب نیازهای مَزلو یا به‌طور خلاصه هرم مَزلو، نظریهٔ آبراهام مزلو نظریه‌پرداز کلاسیک مدیریت، در مورد نیازهای اساسی انسان است. این نظریه در میان بینش‌های حاصل از جنبش روابط انسانی در مدیریت مقارن با دوران رکود اقتصادی بزرگ غرب از اهمیت ویژه برخوردار است و نظریه‌ای بنیادین محسوب می‌شود.) بررسی کنیم، لازم است بدانیم هر طبقه مربوط به یک سری از نیازهای انسان است،
اما طبقه سوم به روابط اجتماعی بازمی‌گردد و مد به عنوان یک رویکرد اجتماعی در طبقه سوم از این هرم وجود دارد. در دنیای فعلی دو شرط در مد بیان می‌شود:
مقوله تغییر در فراگیری مد که مقوله جهانی شدن است یعنی ارزش‌گذاری مردم، درک اهمیت دادن و رشد یافتگی از نگاه بومی؛
اهمیت یافتن خلاقیت در جهان مدرن که این تغییر و تنوع با خود بایدها و نبایدهایی را به همراه دارد. گاه تأثیر مثبت داشته و گاه تأثیر منفی.
بدن، پوشش و زیورآلات: استفاده از پوشاک در طول تاریخ به همراه تزئینات که دارای جنبه‌های زیبایی‌شناسی و جادو بوده است.
پوشاک مایه تفاخر و شهرت: امری که به صورت فطری در نهاد همگان وجود دارد و به صورت خودآگاه و یا ناخودآگاه در موقعیت‌های متفاوت انجام می‌شود.
پوشاک در سلوک و اعمال آئینی: آنچه حائز اهمیت بوده این است که پوشاک در مراسم‌های آئینی، مناسک ادیان، آئین‌ها و فرقه‌ها جایگاه دارد و برای اعمال خاص، لباس خاص پوشیده می‌شود. (برای مثال مراسم حج و لباس خاص در آن مکان و زمان)
پوشاک و دیگر علوم: گستردگی پوشاک را می‌توان در ارتباط با علومی دیگر از جمله ارتباطات، ادبیات، روانشناسی، مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی، الهیات، ریاضیات و هنر بررسی کرد.
منبع:هنرآنلاین