جامه پوش: در یک مطالعه جدید مشخص شده که اولین تکنولوژی فیبر گیاهی برای تولید نخ در اوایل عصر برنز بریتانیا و سراسر اروپا و خاور نزدیک، در پیوند دادن نخ ها (مخلوط کردن) بوده است نه ریسندگی. این مطالعه در مجله “علوم باستان شناسی و انسان شناسی” منتشر شده است.
با توجه به این مقاله، در پیوند دادن، نوارهای الیاف گیاهی (کتان، گزنه، درخت لیمو و دیگر گونه ها) به صورت جداگانه و اغلب بعد از جدا شدن از ساقه گیاه به طور مستقیم و بدون یا حداقل با مرطوب کردن، فرآیند ایجاد رطوبت برای نرم شدن الیاف، به هم می پیوندند.
به گفته نویسنده اصلی دکتر مارگاریتا گلا، محقق ارشد موسسه تحقیقات باستان شناسی مک دونالد، دانشگاه کمبریج، ” فناوری پیوند زدن اساسا متفاوت از مبحث ریسندگی است. شناسایی پیوستگی منسوجات در ابتدای این عصر برنز و بعدها، نقطه عطف در دانش به شمار می رود. این تغییر از پیوند دادن نخ ها به یکدیگر -فناوری اصلی الیاف از لیف گیاه- به مبحث ریسندگی، پیش از آنچه تصور شده بود، رخ داد.
” پیوند زدن نخ ها قبلاً در منسوجات دوره پیش از سلسله های مصر و نئولیتیک سوئیس شناسایی شده بود، اما تحقیقات جدید نشان داد که این نوع خاص از فناوری تولید نخ ممکن است در سراسر جهان قدیم در دوران ماقبل تاریخ وجود داشته باشد.
او توضیح داد که ابداع فناوری نخ ریسی از لیف درختان -فرآیندی که الیاف خیسانده شده و الیاف فرآوری شده از انبوهی کرک خارج می شوند، که معمولاً روی یک دوک نخ ریسی قرار می گیرند، و به طور مداوم با استفاده از یک دوک دوار چرخانده می شوند- با گسترش شهرنشینی و رشد جمعیت همراه بوده و همچنین تحرک انسانی در سراسر مدیترانه طی نیمه اول هزاره قبل از میلاد همزمان شده است.
“این جنبش ها نیاز به کشتی های بزرگ تر و سریع تر و بیشتر داشتند که همه آن ها تا حد زیادی به قدرت باد و بنابراین بادبان تکیه داشتند. او افزود: ” خیساندن و مبحث فنوری نخ ریسی اجازه تولید سریع تر مقادیر بیشتر مواد گیاهی و تولید پارچه بادبان را فراهم می کرد.”
در میان یافته های تحلیل شده برای این مطالعه، قطعات نساجی سوخته از منطقه شهری کمبریج، مربوط به عصر برنز اولیه (۱۸۸۷ – ۱۶۹۶ پیش از میلاد) به دست آمد. این سایت باستانی توسط واحد باستان شناسی کمبریج حفاری شد.