جامه پوش: براساس نتایج ارزیابی منتشر شده توسط سازمان تجارت جهانی (WTO) و سازمان ملل متحد (UN)، ویتنام جذاب ترین مکان برای تامین پوشاک است. در ضمن ویتنام از نظر کیفیت تولید نیز همپای چین می باشد.
اما چین همچنان از نظر کارآیی، نوآوری، زمان انتظار و ادغام عمودی پیشتاز است. در این میان بنگلادش در بین ۱۲ معیار، در ۱۰ مورد پشت سر ویتنام و در رتبه دوم قرار گرفته است. بنگلادش در امتیاز پایداری موفق به کسب امتیاز ۲ شده است؛ در حالیکه این رقم برای ویتنام ۳.۵ است. هر چند تولید کنندگان بنگلادشی بر این باورند که این کشور دارای بیشترین تعداد کارخانه های سبز در جهان است.
در ضمن نتایج ارزیابی شرکت تحلیل داده و مشاوره GlobalData، همچنان ویتنام را به عنوان پیشروترین منبع تامین پوشاک نشان می دهد. اما بنگلادش در این رتبه بندی در رده دوازدهم قرار گرفته که این مسئله نشان می دهد حتی در بین 10 کشور برتر نیز جای ندارد. هر چند چین در رتبه چهارم قرار گرفته است؛ اما هیچ کشوری نمی تواند با پایه منابع، دامنه مهارت ها، سطوح کیفیت، تنوع محصول و کامل بودن زنجیره تامین چین برابری کند. در ضمن هیچ کشوری به تنهایی توانایی جذب تولیدات چین را ندارد.
اما صادرات چین احتمالاً به دلیل ادعاهایی که در زمینه استفاده از نیروی کار اجباری در استان سین کیانگ این کشور مطرح است، آسیب خواهد دید. چرا که بسیاری از کشورها به همین دلیل، واردات پنبه تولید سین کیانگ را ممنوع کرده اند و شرکت هایی که قصد دارند به وارد کردن کالاهای ساخت سین کیانگ به ایالات متحده ادامه دهند، باید براساس قانون جلوگیری از کار اجباری اویغور (UFLPA)، «شواهد روشن و قانع کننده ای» ارائه دهند که این کالاها با استفاده از نیروی کار اجباری تهیه نشده اند.
برندهای پوشاک ممکن است به دلیل تبعیت از قانون UFLPA، جانب احتیاط را رعایت کنند و کالاهای مورد نیاز خود را از مکان هایی تهیه نمایند که مطمئن باشند از مواد اولیه ساخت سین کیانگ استفاده نمی کنند. این استراتژی احتمالاً باعث کاهش واردات پوشاک ایالات متحده از چین در سال 2022 و پس از آن شود.
منبع: knittingindustry