جامه پوش: پس از رونمایی لباس تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2022 قطر، مشابه سایر تجربیات در این زمینه، حواشی را شاهد بودیم. لباسی که مجید ساعدی‌فر، پزشک فیزیوتراپ تیم ملی فوتبال در گذشته نه خیلی دور و مؤسس برند «مجید» (برند خالق این لباس)، شب گذشته در ویژه‌برنامه جام جهانی فوتبال از شبکه ورزش اعلام کرد که به درخواست فدراسیون فوتبال، 600 دست از این لباس در دو رنگ سفید و قرمز تولیدشده و در حقیقت تا بازی فینال جام جهانی، لباس تیم ملی تأمین است.
عباسعلی محقق، از فعالان حوزه رسانه و صاحب‌امتیاز رسانه «پوشانیک» در حوزه مد و لباس، در تحلیل واکنش رسانه‌ها به موضوع طراحی لباس تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2022 قطر گفت: باید پذیرفت که اغلب نقدها منصفانه هستند و به نظر می‌رسد برای چنین فرصت‌هایی باید برنامه‌ریزی‌های بلندمدت داشت هرچند که با قاطعیت می‌گویم بخشی از این چالش‌ها به غفلت جریان آموزش و پژوهش در حوزه پوشاک ورزشی بازمی‌گردد.
او افزود: در شرایطی که این بار، یکی از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس میزبان این رویداد بود و بارها بر سر نام خلیج همیشه فارس، مناقشه‌هایی مطرح بوده، این امکان وجود داشت که با طرحی هوشمندانه‌تر متأثر از این موتیف ملی پا به جام جهانی می‌گذاشتیم که به‌هرتقدیر، این بار نیز مسئله یوز ایرانی موردتوجه مسئولان فدراسیون فوتبال قرار گرفت هرچند که این برای چندمین بار است که چنین نمادی در طراحی لباس تیم ملی مورد توجه و استناد قرار می‌گیرد.
محقق درباره شرایط حاکم بر طراحی البسه ورزشی گفت: حوزه طراحی پارچه و لباس، دسته‌بندی‌های مشخصی دارد و یکی از مهم‌ترین بخش‌ها، مرتبط با البسه ورزشی است که کشورهای صاحب نام سعی دارند با استفاده از خلاق‌ترین‌ها، بهترین طرح‌ها را خلق کنند؛ طراحانی که با نیازهای هر رشته ورزشی و ویژگی‌های پارچه مورداستفاده در جغرافیا و شرایط آب و هوایی گوناگون آشنا هستند، در تأمین مؤلفه‌های زیبایی‌شناختی تلاش می‌کنند سلامتی ورزشکاران را از تمام جوانب در نظر گیرند و همچنین از نشانه‌ها و الگوهایی استفاده کنند که موجب انتقال حس مثبت به مخاطبان و هواداران آن باشگاه یا تیم ملی باشد.
او با تأکید بر اینکه طراحی و تولید لباس ورزشی، نیازمند ایجاد دپارتمان‌های تخصصی در چرخه طراحی و تولید بوده و وابسته به شخص نیستند، اظهار داشت: این مهم در کشور ما میسر نشده و در شرایطی که قدمت ورزش به‌صورت حرفه‌ای بالغ بر یک قرن است، ما در این سال‌ها کشوری نبوده‌ایم که در زمینه البسه ورزشی حرفی برای گفتن داشته باشیم. همچنین به‌ندرت کشورهای دیگر اقبالی نشان داده‌اند که از لباس‌های تولیدشده در کشور ما به‌صورت مستمر استفاده کنند و مواردی هم که پیش آمده، به صورت مقطعی بوده است.
محقق تصریح کرد: باید پژوهشگرانی از درون دانشگاه‌ها تربیت شوند و مقدمات لازم برای ورود جدی به این عرصه را فراهم آورند آن هم در شرایطی که اگر فهرست دانشگاه‌هایی که در حوزه مد و لباس فعالیت می‌کنند را در نظر بگیریم، این نهادها کمتر توجهی به جریان طراحی و تولید لباس ورزشی ندارند و در آموزشگاه‌های خصوصی هم اوضاع بر همین منوال است.
او در پایان گفت: تا به اینجا اغلب طراحان یا بر اساس ذوق شخصی به این سمت رفته‌اند یا با مهندسی معکوس طرح‌های شرکت‌های بزرگ روی برخی البسه، اقداماتی را به انجام رسانده‌اند در حالی که باید در وهله نخست حس لزوم توجه به عرصه طراحی پوشاک و ملزومات ورزشی به هنرجویان و دانشجویان عرصه طراحی پارچه و لباس منتقل شود تا شاهد حرکت‌های مستمر و بی‌نقص در این بخش باشیم.