جامه پوش: درحالی‌که بسیاری از کشورهای جهان از همان دوران تحصیل فرزندان در مدارس، مضامین متعددی درباره ظرفیت‌ها و چالش‌های عرصه مد را برای دانش‌آموزان بازگو می‌کنند و افراد تقریباً از سنین نوجوانی با ابعاد اثرگذار مد بر چرخه اقتصاد، نظام‌های اجتماعی و فرهنگی کشور خود آشنا می‌شوند اما به‌جرئت می‌توان گفت هیچ‌کدام از مدارس کشور ما، فرصت کسب چنین مهارتی را برای دانش آموزان فراهم نمی‌آورند.
مسئله مد مدت‌هاست که دیگر درجایی میان صنایع‌دستی، هنرهای مفهومی، تجارت و اقتصاد سرگردان نیست. اکنون دیگر ماجرای مسئولیت‌های اجتماعی و توسعه فرایندهای مرتبط با مد پایدار مسئله جدی و موردتوجه بزرگان صنعت فشن قرار دارد و این‌گونه است که فارغ از تمامی تحلیل‌ها درباره این عرصه، مد معاصر بر آن است تا با همسو و همراه ساختن سایر افراد و نهادهای اجتماعی با خود، بسته جدیدی از طبقه‌بندی‌ها در حوزه مد و لباس را ارائه دهد.
موضوع آموزش مد معاصر با تکیه‌بر رویکرد مسئولیت اجتماعی از سال‌ها پیش موردتوجه نهادهای آموزشی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و به اصطلاح جهان اولی قرار گرفته با این هدف که باید آگاهی در زمینه مخاطرات و تهدیدهای عرصه مد توسط تمام اعضای جامعه کسب شود زیرا هرگز فردی نمی‌تواند ادعا کند که مصرف‌کننده محصولات این صنعت نیست.
کودکان و نوجوانان حق دارند در بستری آموزشی با این مهم آشنا شوند که صنعت مد، بخش قابل توجهی از اقتصاد ناپایدار و مضر برای محیط‌زیست است و مشکلات اجتماعی قابل‌توجهی وجود دارد که می‌توان ریشه آنها را در جنبه‌های خاصی از تولید و مصرف مد ردیابی کرد.
بنابراین طراحی، تولید و مصرف مد و پوشاک به‌شدت با چالش‌های توسعه پایدار و ابعاد مختلف آن، از محیط‌زیست گرفته تا سایر موضوعات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مرتبط است و اصول پایداری در زمینه تولید مد باید توسط تمامی ذینفعان و فعالان بازار آن از طراحان مستقل گرفته تا تولیدکنندگان و مصرف کنندگان رعایت شود و جالب است بدانید بر اساس تخمین‌های جهانی، درصد بسیار بالایی از هزینه زیست‌محیطی و اجتماعی یک محصول در مرحله طراحی آن تعیین می‌شود و از آنجا که طراحان از مرحله خلق مفهوم به ایفای نقش می‌پردازند تا ایجاد زمینه لازم برای مراحل بعدی تولید و چگونگی استفاده از مد عرضه شده، در نتیجه این هنرمندان می‌توانند نقش کلیدی در پایدارتر ساختن یک مد ایفا کنند.
در دیدگاهی گسترده‌تر خالی از لطف نیست که نظام آموزشی کشور به موضوعاتی همچون مواد اولیه در صنعت مد و فرآیندهای دسترسی به آنها، محصولات و نحوه استفاده، خدمات و سیستم‌ها، کسب‌وکار و استراتژی‌های تولید نیز ورود کرده و علاوه بر آموزش ابعاد اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی حوزه مد که تاکنون در بسیاری از مدارس کشورهای اروپای غربی، آسیای شرقی، ایالات‌متحده، استرالیا و نیوزیلند مورد تأکید و توجه قرار داشته است، این بخش‌ها را نیز مدنظر قرار دهد.