صنعت نساجی متولی قوی ندارد

تصمیم‌های مؤثر و سازنده آنجا عملیاتی می‌شوند که متولیان قدرتمند با اعتماد به آنچه موجود است، بسترهای لازم را برای رشد و توسعه همه جانبه فراهم آورند. ایران در حوزه نساجی روزگاری در جمع ابرقدرت‌ها قرار داشت اما امروز با وجود پیشینه قوی و فعالیت مستمر هنرمندان در این بخش با فاصله از کشورهایی چون چین، ایالات متحده آمریکا، ایتالیا، ژاپن، هند، مکزیک، تایلند، اندونزی، پاکستان، آلمان، کره جنوبی، انگلستان، برزیل و ترکیه در حرکت است.

صنعت نساجی در ایران با قدمتی چند هزار ساله در شرایط کنونی به یکی از بازارهای هدف کشورهای توسعه یافته در این بخش تبدیل شده است. یکی از بارزترین مشکلات صنعت نساجی کشور این است که این صنعت، متولی قوی ندارد تا بتواند با تصمیمات مؤثر و سازنده، مشکلات موجود را مرتفع سازد و صنعت نساجی با آنکه در قالب یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌‌ترین صنایع کشور از وجود توان بالای متخصصان داخلی برخوردار است اما همچنان با واردات غیر قانونی هم مواجه است.

برخلاف صنایع نفتی، پتروشیمی و معدنی ۸۰ تا ۹۰ درصد صنایع نساجی در اختیار بخش خصوصی قرار دارد و از این رو دولت باید از صنعت نساجی بیشتر حمایت کند اما در واقعیت این اتفاق نمی‌افتد. در نتیجه ایران همچنان نتوانسته از ظرفیت صنعت نساجی درست استفاده کند و در زمره واردکنندگان این محصول قرار دارد که نیاز است با اصلاح ساختار، مشکلات تولیدکنندگان داخلی صنعت نساجی برطرف شود.

نکته حائز اهمیت در بحث نساجی ایران آن است که فرصت‌های هنری و صنعتی شغلی در این عرصه به شکل مناسبی در سراسر کشور توزیع و پراکنده شده است هر چند که در وجه هنری به دلیل کوچکی این صنعت، امکان دسترسی فعالان به بخش دولتی کمتر بوده در نتیجه اغلب از نبود حمایت‌های مالی گله‌مند هستند.

به هر روی توجه هر چه بیشتر به ظرفیت‌های هنری و صنعتی عرصه نساجی می‌تواند زمینه ایجاد مشاغل گوناگون در این بخش را فراهم آورد و به ویژه در مناطقی از کشور که دارای قدمت و پیشینه در این بخش هستند، موجبات رشد و توسعه همه جانبه را فراهم آورد.

 

منبع:هنر آنلاین

پارچهخبر نخ و پارچهصنعت نساجینخ