جامه پوش: کارشناس واحد آموزش، پژوهش و نوآوری کارگروه ساماندهی مد و لباس گفت: متأسفانه شاهد یک شکاف عمیقی میان صنعت و دانشگاه هستیم که امیدواریم به واسطه رویدادهای مد و لباس شاهد رفع آن باشیم.
آزاده آریایی کارشناس واحد آموزش، پژوهش و نوآوری کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، با اشاره به ارتباط بین دانشگاه و صنعت مد و لباس، گفت: دانشجویانی که در حوزه مد و لباس تحصیل می‌کنند، تا پیش از گذراندن دوران کارآموزی شأن، در پایین‌ترین سطح ممکن می‌توانند با صنعت مد و لباس ارتباط بگیرند. رویدادهایی همچون مدآفرین می‌تواند سبب تقویت این ارتباط میان دانشجویان و صنعت شود.
وی افزود: متأسفانه تا کنون شاهد یک شکاف عمیقی میان صنعت و دانشگاه هستیم که امیدواریم به واسطه رویدادهای مد و لباس شاهد مرتفع شدن این شکاف باشیم. از آنجا که دانشجویان تنها به صورت آکادمیک آموزش‌ها را می‌بینند، چندان با صنعت آشنایی ندارند و نمی‌توانند ارتباط مناسبی با آن برقرار کنند. البته از طرفی نمی‌توانیم ضعف را از صنعت بدانیم که چرا فارغ التحصیلان این رشته را جذب خود نمی‌کند. اصلی ترین دلیل این موضوع عدم شناخت دانشجویان و فارغ التحصیلان با صنعت مد و لباس است.
این مدرس دانشگاه گفت: دانشجویان و فارغ التحصیلان، قیمت تمام شده کالا را متوجه نمی‌شوند، زیرا جزو درس‌های شأن نبوده است. آنها بیشتر در حوزه آموزش آکادمیک الگوسازی و طراحی لباس می‌کنند؛ درحالی که با متریال بازار آشنا نبوده و حتی به روز نیستند؛ ما امروز شاهد این موضوع هستیم که دائماً در بازار پارچه‌ها عوض می‌شود، اما دانشجویان و فارغ التحصیلان با همان سرفصل شانزده سال پیش کار می‌کنند که این مسأله باید مرتفع شود.
وی ادامه داد: در گذشته دانشجویان در پایان تحصیل ملزم به گذراندن دوره‌های کارآموزی بودند که متأسفانه هم اکنون این موضوع تبدیل به گذراندن یک سری کارآموزی‌های فرمالیته شده است، یعنی دانشجویان چندان رغبتی به شرکت در گذراندن دوره‌ها نشان نمی‌دهند و در نهایت به دنبال امضاگرفتن آن هستند؛ درحالی که دوره‌های کارآموزی بسیار برای دانشجویان ضرورت دارند و در نهایت صنعت باید از این دانشجویان و فارغ التحصیلان بهره مند شود تا در خلال کار، آموزش‌ها را ببینند و به نوعی کار را در صنعت یاد بگیرند.
آریایی گفت: دانشجویان در دانشگاه آموزش می‌بینند و من منکر آموزش‌های دانشگاهی نیستم، اما آموزش‌های دو یا چهارساله در مقاطع کاردانی یا کارشناسی چندان نمی‌تواند بازدهی داشته باشد و دانشجو را تبدیل به فرد ماهر و متخصص کند که بتواند کار را به طور کامل یاد بگیرد. مهارت مسأله دیگری است.
وی افزود: دانشجویان و فارغ التحصیلان تکنیک را آموزش دیده اند، اما مهارت و سرعت شأن پایین است؛ از طرف دیگر ذهن شأن به واسط همان فضای داخل دانشگاه و آموزش‌ها کلیشه‌ای شده است؛ به همین دلیل بر این باور هستم که آموزش کنار مهارت یابی می‌تواند به آنها کمک کند. مهارت را نمی‌توان به صورت تئوری آموزش داد و حتماً باید در فضای کار قرار بگیرند.
کارشناس واحد آموزش، پژوهش و نوآوری کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور گفت: در حوزه مد و لباس دو مسأله مهم و اساسی را شاهد هستیم مبنی بر اینکه فارغ التحصیلان مد و لباس بر این تصور هستند که به دلیل گذراندن تحصیلات دانشگاهی و دریافت مدرک، دیگر نباید پشت چرخ بنشینند و کار اجرایی انجام دهند. درحالی که این باور به آینده شغلی آنها لطمه وارد می‌کند. از طرفی تولیدکنندگان هم بر این باور هستند که فارغ التحصیلان باید یک سری متخصصان و ماهران طراح لباس باشند، درحالی که اینها باید تازه از صفر شروع کنند و کار را پس از آموزش‌های تئوریک دانشگاه یاد بگیرند. این رشته به مانند رشته پزشکی می‌ماند که «انترن» در فضای بیمارستان تجربه کسب می‌کند. متأسفانه این موضوع در حوزه مد و لباس درحال کمرنگ شدن است.
وی به ارائه پیشنهاداتی مبنی بر تقویت پیوند میان دانشگاه و صنعت مد و لباس پرداخت و گفت: به واسطه برگزاری نمایشگاه‌ها و مسابقاتی همچون مدآفرین می‌توانیم استعدادیابی کنیم. خروجی این نمایشگاه‌ها و مسابقات شاید یک اثری نباشد که به درد تولید بخورد اما می‌توانیم از دل این مسابقات استعدادهایی را کشف کنیم که خلاقیت‌های ویژه ای دارند که او را متفاوت از دیگران می‌کند. در این شرایط باید این استعدد ویژه را کشف و سپس وارد فضای کارورزی و آموزش‌های حرفه‌ای کنیم.
آریایی گفت: متأسفانه اغلب افرادی که وارد حوزه مد و لباس می‌شوند، فکر می‌کنند طراحی لباس همچون یک نقاشی کشیدن است، درحالی که طراح لباس باید از پایه، تمام اصول لباس را بشناسد در غیر این صورت نقاش با طراح لباس چه فرقی می‌کند؟ شاید نقاشان ما نسبت به طراحان لباس رنگ امیزی و تکنیک‌های حرفه نقاشی را بلد باشند؛ ما در حوزه مد و لباس نیاز به یک سری مهارت‌های دیگر داریم که فرد اوریگامی اعضای بدن را بشناسند. در کنار آن با دوخت پارچه آشنا باشند و حتی رفتار پارچه را بشناسند که پارچه نرم است یا خشن. همه اینها سبب می‌شود تا بدانند از چه چیزی برای نقاشی و طراحی لباس استفاده می‌کنند. تصویرگری، طراحی واقعی لباس و خیاطی، از جمله موضوعاتی هستند که جدا از یکدیگر نیستند و به نوعی در هم تنیده شده اند.
این مدرس دانشگاه گفت: همین عوامل سبب شده است تا بسیاری از آنها چندان تمایلی به مهارت یابی نداشته باشند و فرآیندهایی همچون مسابقات و جشنواره‌ها و استارت آپ های مد و لباس سبب تقویت پیوند میان دانشگاه و صنعت می‌شود. همچنین از آنجا که در کشورمان همچون دیگر کشورها نمایش لباس نداریم و بسترهای این امر فراهم نیست، چندان نمی‌توانیم در این حوزه انتظار پیشرفت داشته باشیم.