جامه پوش: نسرین فروغی آذر از فعالان حوزه مد و لباس و مدرس دانشگاه با انتقاد از وضعیت تجهیزات کارگاهی در دانشگاه‌ها گفت: صنعت و بازار پوشاک و منسوجات در تمام نقاط جهان تا حد بسیار زیادی به فارغ‌التحصیلان دانشگاهی امید می‌بندد و به پشتوانه دانش علمی و عملی آن‌ها تلاش می‌کند تا مسیر توسعه را بر اساس نظام دانش‌بنیان طی کند اما اگر در کشور ما سال‌هاست که موضوع لزوم ارتباط مستمر و مؤثر میان صنعت و دانشگاه روی میز است و همچنان راه به جایی نبرده‌ایم، باید ریشه مشکلات را در دانشگاه‌هایی جستجو کرد که در رشته‌های مرتبط با این صنایع به جذب دانشجو اقدام می‌کنند اما حاضر به تأمین هزینه‌های لازم برای تجهیز کارگاه‌ها نیستند.
فروغی آذر با اشاره به اینکه این روزها، کمبود تجهیزات در دانشگاه‌ها مهم‌ترین مشکل مدرسان و دانشجویان در فرایند تدریس است، اذعان داشت: شاید باورکردنی نباشد اما ما این روزها که خیلی زود هوا رو به تاریکی می‌رود، حتی برای نخ کردن سوزن، متوسل به نور گوشی موبایل‌ها می‌شویم و همین مشکلات به نظر جزئی، امروز تبدیل به دغدغه برای مدرس و دانشجو شده است.
وی افزود: به طور مثال در ارتباط با کارگاه‌های بافت پارچه باید بگویم که من برای آموزش در دانشگاه از مقوا استفاده می‌کنم و به‌عنوان مدرس حتی کارگاه انجام این کار در اختیارم نیست. با این اوصاف اگر بخواهم در این باب مثال‌هایی را مطرح کنم، موارد مصداقی به‌کرات وجود دارد که رفع این نقاط ضعف و کاستی‌ها نیازمند نگاه دلسوزانه و صرف بودجه است. در مثالی دیگر وقتی می‌خواهیم جریان آموزش را به سمت آموزش سامانمند و مدرن پیش بریم، باید به تعداد موردنیاز، دستگاه‌های کامپیوتری در دانشگاه وجود داشته باشد که قادر به اجرای نرم‌افزارهای مرتبط با طراحی و الگوسازی باشد که این هم در اختیارمان قرار ندارد و همواره نبود توانایی لازم در فارغ‌التحصیلان حوزه مد و لباس برای کار با نرم‌افزارهای این بخش، خود به عنوان یک مشکل جدی مطرح بوده است.
این مدرس دانشگاه در ادامه به موضوع برپایی ژوژمان‌های دانشجویی در فضای دانشگاه‌های کشور اشاره و بیان کرد: اگر بر این امر واقف باشیم که آنچه در ژوژمان‌های دانشجویی عرضه می‌شود، محصول استعداد و تلاش دانشجو و زحمات مدرسان است و در شرایطی که فرصت چندانی برای برپایی نمایشگاه و جشنواره در حوزه مد و لباس وجود ندارد، چه‌بسا هرکدام از این ژوژمان‌ها می‌تواند بستر مناسبی برای دانشجویان باشد تا هنر خود را در معرض دید صنعتگران قرار دهند اما مادامی‌که نه تبلیغی برای این دست برنامه‌ها وجود دارد و نه برنامه‌ای آتیه نگر برای این فرصت‌ها، نباید توقع داشته باشیم که دانشجویان با انگیزه ورود به صنعت راهی دانشگاه شوند حال آنکه به جرئت می‌توان گفت، مدرک‌گرایی یکی از مهم‌ترین انگیزه‌ها برای دانشجویان این رشته است تا بتوانند پس از فارغ‌التحصیلی، مزون‌ها و خانه‌های مد شخصی خود را داشته باشند و مجوزهای لازم برای چنین اقداماتی را دریافت کنند.
فروغی آذر در پایان گفت: این یک تأکید است که وقت آن رسیده رؤسای دانشگاه‌ها از انگیزه‌های مادی در جریان جذب دانشجو فاصله بگیرند و با مشورت مدرسان دانشگاه‌ها، اقدامات لازم را در راستای تجهیز دانشگاه‌های خود برای حرکت به سمت خروجی مفید برای جامعه به انجام رسانند.