سینگر برای قدیمی ها فقط یک برند نبود. یک دنیا تکنولوژی و یک دنیا غرور بود.
کارگاه هایی که از چرخ کفاشی یا خانه هایی که از چرخ خیاطی سینگر استفاده می کردند برای خودشان سری بین سرها داشتند اما امروز از آن سال ها بسیار گذشته و تنها خاطرات خوش باقی مانده است.
وقتی پشت ویترین یک کفش فروشی، چرخ کفش دوزی سینگر را می بینی بی اختیار لحظاتی می ایستی و به قاب تاریخ نگاه می کنی. این چرخ ها هنوز هم زنده اند و با خود خاطراتی از گذشته به همراه دارند. اوستایی که این چرخ را خرید چقدر پشت دست شاگرد زد که دست نزن خراب میشه. چقدر شاگرد آرزوی کار کردن با آن را داشت و وقتی به مرحله ای رسید که پشت چرخ بنشیند چه احساس غروری سراسر وجودش را گرفت.
این خاطرات برای ما که مردمی خاطره باز هستیم یک زندگی زیبای قدیمی است حتی اگر تلخ بوده باشد.