چالش‌های هنرمندان در «ایران ویژند ۱۴۰۱»
جامه پوش: پروانه امیریان، از پژوهشگران حوزه لباس اقوام و مدرس دوخت‌های سنتی می‌گوید باید مراقب ثبت اطلاعات نادرست درباره فرهنگ پوششی اقوام در رویدادها باشیم.
پروانه امیریان از پژوهشگران حوزه لباس اقوام و مدرس دوخت‌های سنتی درباره کیفیت برگزاری بخش غیررقابتی یازدهمین جشنواره مد و لباس فجر در قالب نمایشگاه «ایران ویژند ۱۴۰۱» به خبرنگار هنرآنلاین گفت: از مدت‌ها پیش، کارگروه‌های تخصصی در حوزه لباس اقوام ایرانی شکل‌گرفته که در فرصت‌های مختلف، رویدادها و نشست‌هایی را در راستای توسعه فعالیت‌های هنرمندان در این زمینه برگزار می‌کنند اما زمانی که رویدادی به همت بخش دولتی با ظرفیت‌ها و امکانات موجود برگزار می‌شود، توقع می‌رود علاوه بر ایجاد فرصت گردهمایی هنرمندان، مزایای دیگری را نیز برای فعالان فراهم آورد.
امیریان افزود: به‌طور مثال همراهی مدیران و مسئولان نهادهای دولتی مرتبط با عرصه صنایع‌دستی و یا هنرهای سنتی و آشنایی آن‌ها با مشکلات و کاستی‌های موجود در مسیر فعالیت هنرمندان و همچنین ایجاد فرصت‌های شغلی و کارآفرینی به لطف بنیه‌های مالی این سازمان‌ها می‌تواند یکی از دستاوردهای مهم در پس این رویدادها باشد اما در روزهای برپایی نمایشگاه ایران ویژند کمتر شاهد چنین حضوری بوده‌ایم که امید است در دوره‌های بعدی با دقت نظر مدیران مرتفع شود.
او با اشاره به اینکه یکی از نکات مهمی که باید بیشتر مورد دقت قرار گیرد، حفظ اصالت محصولات است، اذعان داشت: با گذشت سالیان سال پژوهش و فعالیت در زمینه لباس اقوام و دوخت‌های سنتی به‌وضوح شاهد درج برخی اطلاعات نادرست در تعدادی از غرفه‌ها بودم و باید دقت داشت در شرایطی که این دست نمایشگاه‌ها توسط رسانه‌های گوناگون به ثبت می‌رسند، ثبت اطلاعات نادرست به نفع هیچ فردی نیست، یکی از مخاطرات هنرهای سنتی و فرهنگ اقوام به شمار می‌رود و مستلزم همراهی نگاه کارشناسانه و تخصصی طی فرایند برگزاری ایندست رویدادها است.
این پژوهشگر حوزه لباس اقوام به یکی دیگر از چالش‌های هنرمندان در نمایشگاه «ایران ویژند ۱۴۰۱» اشاره و تصریح کرد: بارها در دیگر ادوار برگزاری جشنواره مد و لباس فجر بر این مهم تأکید داشته‌ایم که مانکن لباس اقوام باید دارای سر باشد زیرا سرپوش یکی از اجزای مهم پوشش بانوان به شمار می‌رود که نه‌تنها مکمل لباس بوده بلکه خود حامل پیام‌هایی مهم از هویت، ساختار و محتوای لباس اقوام ایرانی است که متأسفانه به این مهم نیز در این دوره توجه نشده بود.
امیریان اظهار داشت: نکته مهم دیگر به بخش کارگاه‌های آموزشی برمی‌گردد که به دلیل نبود تبلیغات و اطلاع‌رسانی به نهادهای آموزشی ازجمله آموزشگاه‌های فنی و حرفه‌ای و دانشگاه ها با استقبال درخوری از سوی دانشجویان و هنرجویان مواجه نشدیم و از سوی دیگر با اینکه باید این فرصت را مغتنم شمرد و از دانش هنرمندان ساکن در دیگر استان‌ها در چنین گردهمایی بهره برد اما حتی شاهد پخش آنلاین کارگاه و یا ضبط آن به‌منظور قرار دادن محتوا در دسترس دیگر هنرمندان نبودیم.
او در پایان گفت: با این همه هر کدام از این فرصت‌ها به ویژه پس از ماه‌ها مبارزه با بیماری کرونا و مشکلات پیش‌آمده برای هنرمندان غنیمتی است که نه‌تنها فرصت آشنایی هنرمندان با یکدیگر را فراهم می‌آورد بلکه زمینه‌های همکاری را گسترش می‌دهد و گامی مؤثر در مسیر توسعه فرهنگ و هنر ملی به شمار می‌رود.