پیرامون توجیهات صالحی امیری؛ ذره‌ای عقل برای مخاطب در نظر بگیرید
جامه پوش: بیش از یک ماه از پایان رقابت های المپیک توکیو می گذرد اما صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان، در یک برنامه تلویزیونی از طراحی لباس کاروان ایران در مراسم رژه افتتاحیه دفاع کرد و لباسها را زیبا خواند. این صحبت ها به لحاظ پذیرش منطق، آنقدر استدلال سستی دارد که هر بخش بخش دیگر را نقض می کند.
مسیر انتخاب زیبایی شناسی بود یا سلیقه فردی؟
او در این برنامه گفت: از دو سال قبل از شروع المپیک، طبق توافق‌نامه‌ای با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مسئولیت انتخاب لباس برتر را به ستاد مد و لباس واگذار کردیم. این ستاد تشکیلات منظمی است که در سطح ملی فعالیت می‌کند. بیش از ۲۰۰ طراح شرکت کردند و طی چهار مرحله داوری توسط داورانی که خود وزارت ارشاد دارند این طرح‌ها داوری شد و رسید به نقطه آخر.
اگر صحبتهای رضا صالحی امیری را نه بحث کارشناسی، بلکه تنها امر سلیقه ای بدانیم، باید به سلیقه این مسئول کشورمان شک کنیم زیرا بسیاری از طراحانی که برای کاروان ایران طرح ارسال کرده بودند، آثار خود را منتشر کردند و البته بدسلیقه ترین افراد هم هر طرحی را می پذیرفتند جز آن طرحی که مصوب شد.
لباس ما در میان 10 طرح برتر انتخاب شده، شما نمی بینید
بخش زرین صحبت های صالحی امیری در مورد لباس طراحی شده و استفاده شده در مراسم رژه افتتاحیه این جملات است: جالب است ما کلا ۱۰ لباس مانتو خانم داشتیم و بقیه کاروان آقا و کت و شلوار پوش بودند. خود کمیته بین‌المللی المپیک لباس ما را انتخاب کرد و جزء ۱۰ لباس منتخب روی سایت کمیته بین‌المللی گذاشت. پس این‌ها دیگر سلایق است؛ ما یک موج مثبتی داشتیم که می‌گفتند لباسها خیلی زیباست و یک موج داشتیم که می‌گفتند نه، زیبا نیست.
اگر هر فرد منتقدی با چشمان صالحی امیری به موضوع می نگریست مسلما نقدی هم وجود نداشت اما رئیس کمیته ملی المپیک باید توضیح دهد که انتخاب لباس کاروان المپیک ایران از سوی کمیته بین المللی چه زمانی رخ داده که هیچ رسانه ای از آن مطلع نشده است؟ کجا ثبت شده که کسی به آن دسترسی ندارد؟ یعنی باید باور کنیم که میان آن همه طرح زیبای کاروان های کشورهای دیگر ایران انتخاب شده است؟ ای کاش منبع و لینک خبر را به یکی از خبرگزاری های همسوی خودتان می دادید تا به جای مطلب زیبایی که زشت رونمایی شد با استناد به منبع معتبری چون کمیته بین المللی المپیک یا یکی از مراجع مد و طراحی لباس در دنیا که معمولا لباس های برتر را انتخاب می کنند مطلبشان را منتشر کنند.
10 دست مانتو که این همه سر و صدا ندارد
پرسش بعدی این است که اگر طرح لباس ایران بین 10 طرح برتر انتخاب شده، پس چرا برای توجیه استفاده از آن می گویید “ما کلا 10 لباس مانتو خانم داشتیم؟” اگر طراحی لباس ما خاری در چشم طراحان سایر کشورها بوده، باید با افسوس می گفتید که متاسفانه ما فقط 10 مانتو خانم داشتیم و ای کاش با تعداد بیشتر، زیبایی کار طراحی ما بیشتر به چشم می آمد.
متاسفانه هر بندی که برای توجیه این انتخاب بد مطرح می شود بیشتر برای بالا بردن فشار خون مخاطب مطرح شده است نه آرام کردن فضایی که به درستی، به دنبال مکانیزم این انتخاب است. هر ایرانی حق دارد بداند از پول مالیاتش، چه کسانی در کدام مسند نشسته اند و برای چه بخشی تصمیم می گیرند. حق دارد انتظار داشته باشد ویترین ایران در مسابقاتی که از سراسر دنیا بیننده دارد شایسته نام و اعتبار و تاریخ این کشور باشد.
بخاطر کرونا بود فقط
استدلال درخشان رئیس کمیته ملی المپیک البته که در اینجا تمام نمی شود. او برای توجیه عدم برگزاری مراسم رونمایی در فاصله بیشتری تا اعزام، به کرونا متوسل شده و از آن بهره می برد. آنچه رئیس کمیته المپیک فراموش کرده است این است که مخاطبش، ناتوان ذهنی نیست. حداقل از خودش می پرسد، دست آخر که این مراسم برگزار شد؛ آن روزی که رونمایی برگزار شد جشن پایان کرونا را گرفته بودیم؟ فقط یک دلیل می توانست مراسم رونمایی از لباس کاروان را اینقدر با تاخیر توجیه کند؛ زمانی برای انتقاد و برگشت نظر نباشد. در المپیک 2016 هم همین مشکل وجود داشت. در آن دوره با انتقاد جمعی، مسئولان کمیته تصمیم گرفتند لباس کاروان را از نو طراحی کنند و زمان کافی هم وجود داشت. بگذریم از هزینه ای که هدر رفت ولی در نهایت کاروان ایران با لباسی مناسب راهی مسابقات شد.
لابد مسئولان فعلی کمیته، با بررسی دقیق و موشکافانه مدیریتی، ایراد 2016 را نه در طراحی بد که در زمان بندی بد از نظر مدیران دیدند که این بار به جای طراحی خوب زمان را به گونه ای تنظیم کردند تا فرصت مناسب برای بازطراحی وجود نداشته باشد. بهترین بهانه هم کرونا بود که هر اتفاقی را می شود گردنش انداخت وگرنه برگزاری مراسم رونمایی 2 ماه قبل از اعزام کاروان و 2 روز قبل آن تفاوتی نداشت زیرا در هر دو بازه زمانی کرونا در کشورمان وجود داشت و جان انسان ها را می گرفت.
مدیریت پاسخ‌نگو
می دانیم اگر در هر کجای دیگر این کره خاکی این اتفاق رخ داده بود، مسئول مربوطه، به جای چنین استدلال هایی،همان روز یا محترمانه خداحافظی می کرد و یا مدیران بالاتر از او، یا نهادهای نظارتی بالاتر از او، برکنارش می کردند و البته دادگاهی می شد زیرا پای اعتبار یک ملت در میان بود اما اینجا مدیر می آید و در دوربین نگاه می کند و البته مدعیانه، از طراحی یک مزون شمال شهری را که به اعتقاد یک کارشناس با رانت به این رخداد مهم جهانی رسیده است، دفاع می کند و آن را در میان 10 طرح برتر المپیک 2020 توکیو معرفی می کند.