پسا انسانگرایی در چارچوب فشن
جامه پوش: طراحی لباس، گاه متشکل از خم‌ها و منحنی‌هایی می‌شود که با تلفیقی از هنر و فناوری می‌تواند خروجی شاخص و فراواقعگرایانه‌ای مقابل انظار قرار دهد. گاهی نوعی درهم‌تنیدگی از ویژگی‌های انسان امروز و نظریه‌های پساانسانگرایی در برخی لباس‌ها به چشم می‌خورند که درک و تفسیر آن تنها از سوی مخاطب عام دور از ذهن خواهد بود.
طراحان مد عموماً خود را متعهد به طراحی چشم‌نواز و زیبا می‌دانند اما گاه تصورات پویا از پدیده‌های جهان هستی سبب می‌شود دیگر ویژگی‌های اثر بر اصول زیبایی‌شناختی چیره شوند.
امروز در استودیوهای خلاق و مجهز بسیاری از خانه‌های مد در جهان، طراحی‌ها چنان به سمت‌وسوی فناوری سوق یافته‌اند که گاهی چرخ‌های خیاطی از ارائه خروجی آن‌ها عاجزند و از چاپگرهای سه‌بعدی گرفته تا تجهیزات لازم برای برش لیزری و پین و سوزن‌های خاص قادر خواهند بود رؤیای یک طراح را به حقیقت مبدل سازند.
در چنین شرایطی، لازم است فراتر از بررسی تکثر و تنوع فرهنگ‌ها یا هنر موردنیاز برای پیاده‌سازی یک ایده در روند طراحی به سراغ کدگذاری‌هایی رفت تا بتوان یک طرح را در چارچوب نظریات غیرمعمول در حوزه مد قرار داد و متکی بر مفهوم مد معاصر، نقش محوری فناوری‌های جدید را برای مطالعه مد امروز روشن کرد.
امروز بسیاری از نمایشگاه‌های انفرادی در کشورهای کانادا، آمریکا، فرانسه، ایتالیا، سوئد و هلند از مجموعه‌هایی در زمینه مد رونمایی می‌کنند که به‌سادگی قابلیت برداشت بصری و مفهومی را ندارند و مرزبندی مشخصی در فرآیند طراحی دیده نمی‌شود. در حقیقت طرح‌ها تلفیقی از هنر و مد بوده و اجزا و عناصر خروجی نهایی، دارای تضادهای ظاهری و ناسازگاری‌های آشکار با یکدیگرند.
امروزه جمعی از طراحان مد در جستجوی کشف دوگانگی‌هایی همچون امور زیستی و فناورانه، انسانی و غیر انسانی، ارگانیک و غیر آلی در کشاکش هستند و در این مسیر لاجرم سراغ الیاف‌ها و فناوری‌هایی می‌روند که به مدد آن‌ها بتوانند مفاهیم جدید را در فرهنگ لغات مد جهان وارد سازند و این عرصه را به سمت و سوی خلق آثار صرفاً هنری سوق دهند.
این طراحان اغلب چهره سنتی نیازهای انسان را مختل ساخته و متکی بر فناوری‌های جدید تلاش می‌کنند تا تغییرات شتابان ناشی از پیشرفت فناوری را به چالشی عمیق دعوت کنند.
ایده پرداختن به مواد در حوزه مد به‌مثابه بسیاری از گرایش‌ها در زمینه هنرهای تجسمی رویکردی است که در سال‌های اخیر، لباس را بیش از هر زمان دیگر به اشیایی بدل ساخته‌اند که برخلاف عرف و معمول، پوشاک به‌عنوان یک کنشگر فعال و معنادار در جهان در نظر گرفته شود و با تلفیقی از هنر و فناوری، بیان مفهوم و معناگرایی را بر کارکرد چیره ساخت.