طراحان لباس آشنایی با رودوزی مناطق مختلف ندارند
جامه پوش: یک پژوهشگر صنایع‌دستی گفت: متاسفانه رسانه ملی در خصوص معرفی، تبلیغ و گسترش این موضوع و پیشبرد فرهنگ و هویت ایران اقدامی انجام نمی‌دهد و می‌توان گفت ارتقاء فرهنگ در پایین‌ترین اولویت‌های رسانه ملی قرار گرفته است.
ملیحه تمدن یزدیان در خصوص استفاده از صنایع‌دستی در جامعه و طراحی مد و لباس اظهار کرد: با ایجاد ارتباط بین صنایع‌دستی و شبکه مد و پوشاک و همچنین استفاده از دانش پژوهشگران مربوطه می‌توان برندهایی را ایجاد کرد که در جهان، معرف غنای بالای فرهنگ ایران باشند. خوشبختانه در سال‌های اخیر با گسترش فضای مجازی و استفاده از شبکه‌های اینترنتی شاهد رشد خوبی در برخی حوزه‌های کسب‌وکار بوده‌ایم.
این مدرس دانشگاه در خصوص میزان استفاده از صنایع‌دستی در طراحی‌های مد و لباس خاطرنشان کرد: قطعا ما در آغاز راه هستیم و بسیار به انجام کارهای مختلف پژوهشی برای ایجاد زیرساخت در این زمینه نیاز داریم. متاسفانه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به دلایل مختلفی نتوانسته است کارهای آنچنان تاثیرگذاری در این زمینه انجام دهد و در واقع ما مباحث باز بسیار زیادی در این زمینه داریم؛ به نظر می‌رسد این وزارتخانه اقدامات کافی و موثری در این زمینه انجام نداده است.
این فعال صنایع‌دستی ادامه داد: شاخه‌های مرتبط با طراحی مد و لباس در صنایع‌دستی ایران شامل دو شاخه بزرگ نساجی سنتی و رودوزی‌های سنتی می‌شود. نساجی سنتی در واقع مربوط به دست‌بافته‌هایی است که با استفاده از دستگاه‌های پارچه‌بافی غیر صنعتی، پارچه‌های دست‌باف تولید می‌شود.
تمدن اضافه کرد: ما در این زمینه انواع پارچه‌ها را در ایران داریم که از جمله آن‌ها می‌توان به پارچه‌های ابریشمی، زری، مخمل، برک، دارایی یا ایکات، ترمه، فرت، شال و چادر شب و دیگر انواع پارچه های خاص تولیدی در مناطق مختلف ایران اشاره کرد؛ لازم به ذکر است که این پارچه‌های دست‌بافت در صنعت مد و پوشاک قابل استفاده هستند
وی در خصوص رودوزی سنتی خاطرنشان کرد: در واقع تمام رودوزی سنتی تزییناتی است که بر روی پارچه برای زیباتر کردن یک لباس اجرا می‌شود. در مناطق مختلف ایران بیش از ۱۰۰ نوع رودوزی وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های فرهنگی خاص خود را دارند و از تکنینک‌های خاصی بهره می‌برند؛ مانند سوزن دوزی، گلابتون دوزی، ملیله دوزی، پته دوزی، خوس دوزی و خامه دوزی که خوشبختانه در این زمینه بسیار غنی هستیم.
این پژوهشگر صنایع‌دستی ادامه داد: اما از آنجا که بخش زیادی از این تکنیک‌ها و روش‌ها بسیار بومی و مربوط به یک منطقه خاص هستند، می‌توان گفت تنها تعداد اندکی از آن‌ها به مدد صنعت گردشگری و فضای مجازی در سال‌های اخیر شناخته شده است. در نتیجه تنها مردم هر منطقه یا هر استان با رودوزی خاص منطقه خود آشنا هستند و کمتر می‌بینیم این آشنایی به صورت عمومی و کلی صورت گیرد و باید گفت که اکثریت افراد و طراحان آشنایی کمتری با رودوزی مناطق مختلف دارند.
قرار گرفتن ارتقاء فرهنگ در پایین‌ترین اولویت‌های رسانه ملی است
وی تصریح کرد: متاسفانه رسانه ملی در خصوص معرفی، تبلیغ و گسترش این موضوع و پیشبرد فرهنگ و هویت ایران اقدامی انجام نمی‌دهد و می‌توان گفت ارتقاء فرهنگ در پایین‌ترین اولویت‌های رسانه ملی قرار گرفته و این مسئله باعث تاسف است. هر چند در سال‌های اخیر شاهد ساخت مستندهایی مرتبط با این موضوع بودیم اما میزان اثرگذاری این برنامه‌ها با توجه به فرهنگ غنی‌ای که در کشور ما وجود دارد بسیار کم است.
وی اضافه کرد: بها ندادن به فعالیت‌های تولیدکنندگان صنایع‌دستی موجب می‌شود تا افرادی که در این زمینه فعالیت می‌کنند و در کنار آن‌ها مردم، از ارزش فرهنگی و هویتی آثار مطلع نباشند.
این پژوهشگر صنایع‌دستی در پاسخ به این سوال که چگونه این علاقه به صنایع‌دستی در مردم ایجاد شود؟ گفت: در این حوزه نقش رسانه‌های جمعی بسیار مهم است؛ چراکه مردم به آن چیزی اقبال نشان می‌دهند که بیشتر از همه می‌بینند. موارد گفته شده نیازمند زیرساخت‌ها و فعالیت‌های فرهنگی بسیار گسترده‌ای است که تمام سیستم یک کشور باید در جهت این مهم تلاش کند که متاسفانه تا امروز چنین تلاشی دیده نمی‌شود.
منبع: ایسنا