به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

جامه پوش: اول اردیبهشت در تقویم ایران به عنوان «روز بزرگداشت سعدی» نام گذاری شده است، روزی برای پاسداشت آثار و اندیشه های سعدی شیرازی، شاعر، نویسنده و حکیم نامدار قرن هفتم هجری. سعدی، که با آثار ماندگاری چون گلستان و بوستان به شهرتی جهانی دست یافته، با زبان روان و نثر آهنگین خود توانسته است مفاهیم عمیق انسانی، اخلاقی و اجتماعی را به زیبایی بیان کند. آثار او به دلیل ترکیب حکمت، اخلاق و ذوق ادبی به عنوان گنجینه ای فرهنگی نه تنها برای ایرانیان، بلکه برای علاقه مندان به ادبیات و عرفان در سراسر جهان شناخته می شود.

روز بزرگداشت سعدی فرصتی است تا مردم و به ویژه اهل ادب و فرهنگ، به بازخوانی پیام ها و آموزه های او بپردازند.

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد

دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی

که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

من رمیده‌دل آن به که در سماع نیایم

که گر به پای درآیم به در برند به دوشم

بیا به صلح من امروز در کنار من امشب

که دیده خواب نکرده‌ست از انتظار تو دوشم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

به زخم‌خورده حکایت کنم ز دست جراحت

که تندرست، ملامت کند چو من بخروشم

مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن

سخن چه فایده گفتن چو پند می‌ننیوشم؟

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم