برندهایی که زندگی می بخشند
جامه پوش: برند در حال رشد «فارفچ» درحال ایجاد پلی بین فرهنگ مد و تکنولوژی است. بر همین اساس، این برند از راه‌حل‌های مبتنی‌بر پایداری استفاده می‌کند و به‌طور مداوم راه‌های جدید برای ایجاد یک تجربه مشتری هماهنگ با نوآوری روز را امتحان می‌کند.
«کرم آتسوی»، معاون تجاری این برند درمورد استراتژی‌های نوآوری این پلتفرم برای سال 2023 صحبت کرد.
با اعلام چندین همکاری استراتژیک کلیدی با برندهای پیشروی بین‌المللی ازجمله «فراگامو»، تحول این برند شروع شد. لحظه مهم دیگر، همکاری با شریک ژاپنی بود. این روزها مردم بیشتر از قبل لباس می‌‌‌خرند و کمتر آنها را می‌‌‌پوشند. در هر ثانیه، معادل یک کامیون پر زباله، پارچه دور ریخته یا سوزانده می‌شود. به همین دلیل، نگرانی طرفداران مد، به‌ویژه جوان‌‌‌ترها درمورد اثر این صنعت بر محیطزیست، رو به افزایش است. به‌طورکلی، صنعت مد و لباس توانایی اجرای رویدادهایی را دارد که می‌توانند جامعه را شکل دهند و بر عادت‌‌‌های خرید مصرف‌کنندگان تأثیر بگذارند اما چیزی که گاهی فراموش می‌شود، اثر مصرف‌کنندگان معمولی بر این صنعت است. تقاضای مصرف‌کننده هر آنچه را لازم است به این صنعت دیکته می‌کند و درحال‌حاضر، تقاضا برای اقدامات پایدار در حال افزایش است.
در نظرسنجی گروه «مک‌‌‌کینزی» در ابتدای شیوع کرونا، ۶۷ درصد پاسخ‌‌‌دهنده‌‌‌ها استفاده از مواد پایدار را یک فاکتور مهم برای خرید می‌‌‌دانستند؛ بنابراین، مصرف‌کننده‌‌‌ها صنعت مد را به سمتی می‌‌‌برند که اثرگذاری آن بر محیطزیست اهمیت داشته باشد. نهتنها تقاضا برای پایداری بالاست، بلکه بحث‌‌‌های حول این موضوع هم زیاد شده است. برندها باید عملیات خود را مورد بازنگری قرار دهند تا تصویر درستی ایجاد کنند؛ بنابراین برندهای مد و لباس موظف‌اند به‌دنبال اقدامات جدی‌‌‌تری در راستای پایداری باشند؛ فرآیندی که فراتر از وجهه برند و کمپین‌‌‌سازی است. قبل از اینکه بررسی کنیم، این صنعت چگونه از پایداری استقبال می‌کند، ابتدا باید دقیقا بدانیم پایداری در صنعت مد به چه معناست. در این فضا، پایداری یعنی تولید و مصرف لباس‌‌‌ها به شیوه‌‌‌ای «پایدار» که حامی محیطزیست باشد.
«پاتاگونیا» نهتنها از مواد پایدار در تولید لباس‌‌‌های خود استفاده می‌کند، بلکه به مشتریانش در تعمیر لباس‌‌‌ها به جای تشویق آنها به خرید آیتم‌‌‌های جدید کمک می‌کند. کرونا به تقویت این روند کمک کرد. لارا جانسون، مدیر کسب‌وکاری که تعمیرات حرفه‌‌‌ای لباس انجام می‌دهد، می‌‌‌گوید: «همه ما در کمدهای‌مان لباس‌‌‌هایی داریم که سال‌ها مانده‌‌‌اند و به یک تعمیر جزئی نیاز دارند و دل‌مان نمی‌‌‌آید دورشان بیندازیم. قرنطینه به افراد زمان داد تا واقعاً به این موضوع توجه کنند.» مثل هنر سنتی «کینتسوگی» ژاپن که تکه‌‌‌های سفال را با پودر طلا پر می‌کنند، برند تحت مالکیت او، خرابی‌‌‌های لباس را به یک ویژگی مهم تبدیل کرده است. بلوزهای پشمی که نخ‌‌‌کش شده‌‌‌اند با گلدوزی‌‌‌های زیبا تعمیر می‌‌‌شوند، جین‌‌‌های اسکینی به مدل‌‌‌های شیک‌‌‌تر و گشادتر مطابق مد روز تبدیل می‌‌‌شوند و به سرآستین پیراهن‌‌‌ها مروارید اضافه می‌شود تا جلوه بیشتری به آنها بدهد.
«هانسا» در تونس بزرگ شده است؛ جایی که مثل بسیاری از کشورهای آفریقایی دیگر، لباس‌‌‌هایی که از کشورهای اروپایی وارد می‌‌‌شوند، بعد از استفاده دور انداخته می‌‌‌شوند و آسیب‌‌‌های زیست‌محیطی زیادی ایجاد می‌کنند. آنها اخیراً همکاری با «زالاندو»، بزرگ‌ترین خرده‌‌‌فروشی لباس اروپا را شروع کرده‌‌‌اند. زالاندو اخیراً اعلام کرده می‌‌‌خواهد عمر حداقل ۵۰میلیون محصول را از طریق فروش مجدد و استفاده مجدد لباس‌‌‌ها در سال ۲۰۲۳ افزایش دهد. یک پلتفرم دیگر به نام «ریستوری» که با فروشگاه‌‌‌های بزرگ سلفریجز و هاروی نیکلاس در لندن و بوتیک آنلاین فارفچ همکاری می‌کند، توانسته ۸/۴ میلیون دلار تأمین سرمایه کند. تأکید بیشتر بر تعمیر و استفاده مجدد از لباس به این معنا نیست که فست‌فشن خیلی زود بازار را قبضه خواهد کرد. یک تحقیق نشان می‌دهد ارزش این صنعت تا سال ۲۰۳۰ به ۲۰۰ میلیارد دلار می‌‌‌رسد؛ رقمی که در ۲۰۲۰ تقریبا ۶۹ میلیارد دلار بود.
منبع: Imagesretailme